Ogólne...

Disciples II: Dark Prophecy” to strategia fantasy, rozgrywana w trybie turowym . Akcja osadzona jest dziesięć lat po wydarzeniach przedstawionych w części pierwszej. Po raz kolejny mamy możliwość stanąć na czele Imperium, Górskich Klanów, Przeklętych Legionów, bądź też Hord Nieumarłych i poprowadzić ich do ostatecznego zwycięstwa nad pozostałymi nacjami.

W recenzjach bardzo rzadko w pierwszej kolejności porusza się kwestię grafiki. Tym razem jednak należy zrobić wyjątek, gdyż oprawa graficzna „Disciples II: Dark Prophecy” od samego początku determinuje nasz stosunek do całej gry, a tzw. pierwsze wrażenie ma tu ogromne znaczenie. „Disciples II” już na samym wstępie daje nam do zrozumienia, że mamy do czynienia z grą mroczną, w której na próżno szukać wesołych elfów, jednorożców i innych stworów będących standartowymi reprezentantami . Już nie pamiętam kiedy ostatnio na podstawie samego menu początkowego odniosłem wrażenie, że w daną grę należy grać tylko i wyłącznie w nocy. Mimo, iż każdy gracz wie, że pora, gdy wszyscy domownicy śpią jest najlepszą do tego by zasiąść przed ekranem monitora, to jednak niewiele jest gier, które w świetle dziennym tak dużo tracą na klimacie. Nie mniej, gdy po raz pierwszy uruchomiłem „Dark Prophecy”, gra na podstawie twórczości Clive’a Barkera była pierwszą, która przyszła mi na myśl.

Nie ulega wątpliwości, że na poczucie wszechogarniającego mroku wpływa sposób przedstawienia bohaterów oraz wszystkich dostępnych w grze jednostek.